Λίγα λόγια για το κτίριο…

 

Στην  οδό  ΑΓΑΘΗΜΕΡΟΥ  αρ.3  στο ΡΟΥΦ, δέσποζε από το 1915 ένα  πέτρινο  διώροφο της εποχής φτιαγμένο στα πρότυπα της μονεμβασίτικης αρχιτεκτονικής .

Στο ισόγειο στεγαζόταν κατάστημα πώλησης σκοινιών (όταν ακόμα στην οδό Πειραιώς κυκλοφορούσαν άλογα , άμαξες και κάρα). Στον πίσω ισόγειο χώρο η οικογενειακή μικρή βιοτεχνία , κατασκεύαζε τα σκοινιά τα οποία αποθήκευαν στον ακριβώς  άνω πρώτο όροφο, όπου το μπροστινό του τμήμα στέγαζε την οικογένεια του ιδιοκτήτη.

Μετά το 1950 η επιχείρηση σταμάτησε την δραστηριότητά της κι έτσι από ένα χρονικό σημείο και μετά  η γενικότερη εικόνα του οικήματος θύμιζε περισσότερο εγκατάλειψη, ενώ τα τελευταία χρόνια λειτούργησε ως αποθήκη εποχιακών ειδών και παιχνιδιών έως ότου από το έτος 1998 σχεδόν εγκαταλείφθηκε αναμένοντας τον …. εργολάβο  για κατεδάφιση και αντιπαροχή.

Το 2000, ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Σπαρτιώτης, βρέθηκε σε αυτό το χώρο, αναζητώντας αρχικά νέα επαγγελματική στέγη για το αρχιτεκτονικό του γραφείο.

Έψαχνε επίσης για έναν χώρο όπου θα μπορούσαν παράλληλα να στεγαστούν και άλλες καλλιτεχνικές του ανησυχίες όπως εκθέσεις φωτογραφίας, ζωγραφικής, γλυπτικής, αλλά και σκηνή ή βήμα, για ιδιαίτερα μουσικά ακούσματα .

 Αυτό που τον οδήγησε στην επιλογή αυτού του χώρου ήταν  παράλληλα  η διάθεση του αρχιτέκτονα για επανάχρηση κτιρίων, που σε άλλες εποχές άκμαζαν και σήμερα θα οδηγούνταν σε κατεδάφιση μέσα από νέες σύγχρονες  μορφές  λειτουργίας.

Αυτό είναι ίσως και το καθημερινό στοίχημα της αρχιτεκτονικής του δημιουργίας.

Με τον τρόπο αυτό ….  ‘’είδε’’ πίσω  από τα κατεστραμμένα κουφώματα, τους σαθρούς  σοβάδες και τους      μισογκρεμισμένους τοίχους, αυτό που βλέπουμε σήμερα.

Το  κτίριο φιλοξενεί στον ισόγειο χώρο το εστιατόριο Piedra, το αρχιτεκτονικό γραφείο σε τμήμα του πρώτου και στο δεύτερο, και το σπίτι του αρχιτέκτονα στον πρώτο όροφο σε ένα τύπου loft ψηλοτάβανο χώρο.

Έψαχνε επίσης για έναν χώρο όπου θα μπορούσαν παράλληλα να στεγαστούν και άλλες καλλιτεχνικές του ανησυχίες όπως εκθέσεις φωτογραφίας, ζωγραφικής, γλυπτικής, αλλά και σκηνή ή βήμα, για ιδιαίτερα μουσικά ακούσματα .

 Αυτό που τον οδήγησε στην επιλογή αυτού του χώρου ήταν  παράλληλα  η διάθεση του αρχιτέκτονα για επανάχρηση κτιρίων, που σε άλλες εποχές άκμαζαν και σήμερα θα οδηγούνταν σε κατεδάφιση μέσα από νέες σύγχρονες  μορφές  λειτουργίας.

Αυτό είναι ίσως και το καθημερινό στοίχημα της αρχιτεκτονικής του δημιουργίας.

Με τον τρόπο αυτό ….  ‘’είδε’’ πίσω  από τα κατεστραμμένα κουφώματα, τους σαθρούς  σοβάδες και τους      μισογκρεμισμένους τοίχους, αυτό που βλέπουμε σήμερα.

Το  κτίριο φιλοξενεί στον ισόγειο χώρο το εστιατόριο Piedra, το αρχιτεκτονικό γραφείο σε τμήμα του πρώτου και στο δεύτερο, και το σπίτι του αρχιτέκτονα στον πρώτο όροφο σε ένα τύπου loft ψηλοτάβανο χώρο.

Έψαχνε επίσης για έναν χώρο όπου θα μπορούσαν παράλληλα να στεγαστούν και άλλες καλλιτεχνικές του ανησυχίες όπως εκθέσεις φωτογραφίας, ζωγραφικής, γλυπτικής, αλλά και σκηνή ή βήμα, για ιδιαίτερα μουσικά ακούσματα .

 Αυτό που τον οδήγησε στην επιλογή αυτού του χώρου ήταν  παράλληλα  η διάθεση του αρχιτέκτονα για επανάχρηση κτιρίων, που σε άλλες εποχές άκμαζαν και σήμερα θα οδηγούνταν σε κατεδάφιση μέσα από νέες σύγχρονες  μορφές  λειτουργίας.

Αυτό είναι ίσως και το καθημερινό στοίχημα της αρχιτεκτονικής του δημιουργίας.

Με τον τρόπο αυτό ….  ‘’είδε’’ πίσω  από τα κατεστραμμένα κουφώματα, τους σαθρούς  σοβάδες και τους      μισογκρεμισμένους τοίχους, αυτό που βλέπουμε σήμερα.

Το  κτίριο φιλοξενεί στον ισόγειο χώρο το εστιατόριο Piedra, το αρχιτεκτονικό γραφείο σε τμήμα του πρώτου και στο δεύτερο, και το σπίτι του αρχιτέκτονα στον πρώτο όροφο σε ένα τύπου loft ψηλοτάβανο χώρο.

Ο χώρος αυτός του loft δέχτηκε και τις περισσότερες λειτουργικές προσεγγίσεις και αναζητήσεις , αφού ξεκίνησε ως αρχιτεκτονικό γραφείο αλλά και χώρος εκθέσεων φωτογραφίας και ζωγραφικής, εξελίχθηκε σε  θεατρική και μουσική σκηνή με πολλά διαφορετικά είδη και σήμερα είναι κατοικία.

Η κατασκευή του,  με  υλικά  την  πέτρα, το σίδερο και το ξύλο στην πιο φυσική τους μορφή, προσφέρει  φιλικότητα,  ζεστασιά και οικειότητα στον επισκέπτη.

Ο χώρος αυτός του loft δέχτηκε και τις περισσότερες λειτουργικές προσεγγίσεις και αναζητήσεις , αφού ξεκίνησε ως αρχιτεκτονικό γραφείο αλλά και χώρος εκθέσεων φωτογραφίας και ζωγραφικής, εξελίχθηκε σε  θεατρική και μουσική σκηνή με πολλά διαφορετικά είδη και σήμερα είναι κατοικία.

Η κατασκευή του,  με  υλικά  την  πέτρα, το σίδερο και το ξύλο στην πιο φυσική τους μορφή, προσφέρει  φιλικότητα,  ζεστασιά και οικειότητα στον επισκέπτη.

Ο χώρος αυτός του loft δέχτηκε και τις περισσότερες λειτουργικές προσεγγίσεις και αναζητήσεις , αφού ξεκίνησε ως αρχιτεκτονικό γραφείο αλλά και χώρος εκθέσεων φωτογραφίας και ζωγραφικής, εξελίχθηκε σε  θεατρική και μουσική σκηνή με πολλά διαφορετικά είδη και σήμερα είναι κατοικία.

Η κατασκευή του,  με  υλικά  την  πέτρα, το σίδερο και το ξύλο στην πιο φυσική τους μορφή, προσφέρει  φιλικότητα,  ζεστασιά και οικειότητα στον επισκέπτη.